Što su testovi inteligencije

Testove inteligencije cini niz zadataka koji mjere mogucnost stvaranja apstraktnih predstava, ucenja, i savladjivanja novih situacija. Najcesci testovi inteligencije su Stanford-Binet-ov test inteligencije i Wechslerov test inteligencije.

Stanford-Binet-ov test inteligencije je americka verzija francuskog Binet-Simonovog testa inteligencije, a prvi put ju je koristio Lewis Terman 1916, psiholog na sveucilistu Stanford.

Rezultat testa izrazen je u jedinicama kolicnika inteligencije (intelligence quotient ili IQ). Taj koncept je prvi predlozio njemacki psiholog William Stern, a usvojio Lewis Terman u Stanford-Binetovom testu inteligencije. IQ se na pocetku racunao kao mjerilo mentalne starosti osobe i njene stvarne dobi, pomnozen sa sto.

Na primjer, ako bi desetogodisnje dijete postiglo na testu inteligencije rezultat na nivou dvanaestogodisnjaka, njegov IQ bi bio: (12/10) X 100 = 120. Medjutim, danas je mali broj testova koji se bave izracunavanjem mentalne starosti, ali se ipak rezultat testa izrazava kao IQ.

Danas se IQ izracunava iz statistickog postotka ljudi za koje se ocekuje da imaju odredjeni IQ. Rezultati testova inteligencije slijede normalnu distribuciju, što znaci da vecina ljudi postize rezultate oko sredine distribucijske krivulje, a vjerovatnoca postizanja rezultata daleko od sredine krivulje naglo opada.

To pokazuje i slijedeci primjer, da na IQ skali otprilike 2 od 3 rezultata testa padaju izmedju 85 i 115, a 19 od 20 rezultata padaju izmedju 70 i 130. Osoba s rezultatom od 130 i vise (gornjih 2.5%) smatra se natprosjecno inteligentnom, a osoba s rezultatom ispod 70 smatra se mentalno retardiranom.